Szkoła
Elżbieta i Rafał Łyczko właściciele Małej w 1595r. ufundowali wspólnie z kościołem pierwszą szkołę-szkołę parafialną. Przekazy mówią, że była to szkoła drewniana, jednoklasowa o jednym nauczycielu. Nauczyciel ten był również nauczycielem dzieci dworskich. Tak było do 1870r. kiedy to rząd austriacki upaństwowił szkołę parafialną, nauka odbywała się dalej w tym samym budynku aż do 1907r. wtedy powstał pierwszy murowany budynek na potrzeby szkoły. Pierwotnie zorganizowano dwie sale lekcyjne, kancelarię oraz mieszkanie dla kierownika placówki. W 1914r. na posadzie kierownika pracował Michał Matysek. W 1936r. funkcjonowała już szkoła trzyklasowa, którą kierowała Zofia Wiktor.
Po niej szkołę prowadziła Aniela Lewicka. W okresie międzywojennym szkoła kształciła do klasy szóstej, a chętni do uzyskania wykształcenia siedmioklasowego mogli kontynuować naukę w pobliskich Brzezinach. W latach czterdziestych XX wieku zwiększono powierzchnię dydaktyczną do czterech izb lekcyjnych, wynajmując dwie w sąsiadujących ze szkołą obiektach prywatnych. Po zakończeniu działań wojennych w szkole pracowały Pelagia Franczyk i Genowefa Markocka. W latach pięćdziesiątych wprowadzono pełny siedmioklasowy kurs kształcenia, kadrę stanowiło sześciu nauczycieli. Od 1948r. przy szkole istniał wieczorowy kurs dla analfabetów. We współpracy ze szkołą od 1 czerwca 1961r. rozpoczęła funkcjonowanie biblioteka gromadzka. W 1962r. odbył się kapitalny remont budynku szkoły i rozpoczęło się gromadzenie materiału budowlanego na budynek pomocniczy. Około 1964r. rozpoczęto budowę(budowę rozpoczęli kierujący szkołą Henryk Korecki i Jerzy Stręk). Od 1965r. kierownikiem szkoły była Helena Assynger, która napotkała szereg trudności w kontynuacji tej budowy, ponieważ brak pełnej dokumentacji uniemożliwił uzyskanie jakiejkolwiek dotacji państwowej na ten cel(materiały kupowała za własne i pożyczone pieniądze). Budowę budynku pomocniczego ukończono w 1966r. przy wkładzie finansowym włożonym przez Klub”MAŁA” z USA. W 1967r. przy szkole zorganizowano szkołe zdrowia dla kobiet, którą prowadzili: lekarz z Niedźwiady Stanisław Szetela oraz z Ropczyc Stanisław Widlarz.
Po niej szkołę prowadziła Aniela Lewicka. W okresie międzywojennym szkoła kształciła do klasy szóstej, a chętni do uzyskania wykształcenia siedmioklasowego mogli kontynuować naukę w pobliskich Brzezinach. W latach czterdziestych XX wieku zwiększono powierzchnię dydaktyczną do czterech izb lekcyjnych, wynajmując dwie w sąsiadujących ze szkołą obiektach prywatnych. Po zakończeniu działań wojennych w szkole pracowały Pelagia Franczyk i Genowefa Markocka. W latach pięćdziesiątych wprowadzono pełny siedmioklasowy kurs kształcenia, kadrę stanowiło sześciu nauczycieli. Od 1948r. przy szkole istniał wieczorowy kurs dla analfabetów. We współpracy ze szkołą od 1 czerwca 1961r. rozpoczęła funkcjonowanie biblioteka gromadzka. W 1962r. odbył się kapitalny remont budynku szkoły i rozpoczęło się gromadzenie materiału budowlanego na budynek pomocniczy. Około 1964r. rozpoczęto budowę(budowę rozpoczęli kierujący szkołą Henryk Korecki i Jerzy Stręk). Od 1965r. kierownikiem szkoły była Helena Assynger, która napotkała szereg trudności w kontynuacji tej budowy, ponieważ brak pełnej dokumentacji uniemożliwił uzyskanie jakiejkolwiek dotacji państwowej na ten cel(materiały kupowała za własne i pożyczone pieniądze). Budowę budynku pomocniczego ukończono w 1966r. przy wkładzie finansowym włożonym przez Klub”MAŁA” z USA. W 1967r. przy szkole zorganizowano szkołe zdrowia dla kobiet, którą prowadzili: lekarz z Niedźwiady Stanisław Szetela oraz z Ropczyc Stanisław Widlarz.
